Salta al contenuto principale




Leading OpenAI researcher announced a GPT-5 math breakthrough that never happened


#USA



Verify physical copies with keys?


Hi!

Curious, if i there tool\site with wich i could verify for example 1 of 100 physically printed books?

Each one book - unique public key (100 books = 100 keys, printed on backside of it) wich could be verify by one private key

It just and idea in mind, but, maybe there any ready solution? Many public keys chain-linked with one master key - are just for example

Thank you

in reply to iuvi

I think what you are looking for are custom holographic label stickers. Without having its original design it's quite troublesome to make an exact copy, especially if you use non-symmetrical overlapping geometrical shapes and hex color bases that are just a bit off the common ones... however, I don't know a tool to automatically verify them, and as hand-signed copies, they can be copied close to perfection with enough resources.
Questa voce è stata modificata (1 giorno fa)
in reply to PiraHxCx

without further explanations of OP's intent i'm inclined to think this is perhaps the best approach




My experience with Arch


Hello everyone, lately I got really into Linux. I installed it in every machine I have, but I still had to try Arch. From what people were saying online I thought that it was going to be a hard and impossible task. So I bought a Thinkpad for a hundred euros (x260 if you're wondering) and I followed a guide on how to install Arch. I thought I was going to be using the terminal all the time, and had to type everything. No black screen of death, no prompt saying "Are you awake?" Matrix style, the pc didn't breack, reality didn't bend and just following simply the guide I had Arch running in fifhteen-twenty minutes no problem. Only the Network Manager wasn't on were I rebooted after installation but it took five minutes to search online how to fix it. Everything works: bluetooth, internet, apps and so on. I could leave it as it is and I could just use it as any other pc. So all I'm saying is that I'm having a great time with Linux distros, the pain to learn how install repository and other things is really worth it. Every time I learn something more about my computer puts me more in control.
So thank you Linux and its community.
in reply to utnapishtim

ok, now try building an Aurora fork, and give us your take. Should be fairly easy for you.
in reply to warmaster

I have no idea of what that Is but I'll try, thank you.
in reply to utnapishtim

Arch is a great DIY system where you have to decide which tools and configurations you want to use, and this is precisely what many people do not understand, leaving the system with significant security and restoration holes.




The AI Industry Is Traumatizing Desperate Contractors in the Developing World for Pennies


Unfortunately, the technology of the future demands a high price. On top of the exorbitant energy cost fueling a return to industrial-era levels of pollution, AI is also propped up by a massive global sweatshop operation, where low-wage workers in underdeveloped countries are tasked with doing the hidden intellectual labor that makes the tech useful.

As reported by Agence France-Presse, workers in long-exploited countries like Kenya, Colombia, and India are becoming increasingly outraged over the miserable labor of AI training. For example, as the wire service notes, for an AI chatbot to generate an autopsy report, contract workers have to sift through thousands of gruesome crime scene images, a gig known as “data labeling.”

Though the work is often done remotely — thus saving on the overhead costs of leasing an office — data labeling isn’t exactly a cushy laptop job. Workers involved in this industrial operation describe grueling hours, few if any workplace protections, and frequent tasks involving violent or grisly content. In theory, it’s not unlike social media content moderation, another digital practice built on exploitative labor in the developing world.

“You have to spend your whole day looking at dead bodies and crime scenes,” Ephantus Kanyugi, a Kenyan data label, told AFP. “Mental health support was not provided.”


I could swear I've seen this movie before.



Chicago’s Massive No Kings March Stretches Two Miles Through Loop


DOWNTOWN — With their city caught in the country’s largest immigration enforcement operation, as many as 250,000 Chicagoans flooded Downtown on Saturday to condemn Donald Trump’s administration as part of the second nationwide No Kings protest.

“We will never surrender!” Illinois governor JB Pritzker said. “Throughout history we have learned that tyranny doesn’t arrive with dramatic proclamations. We learned that it comes wrapped in ‘law and order’ … The reality here in Chicago is this: Black and Brown people are being targeted for the color of their skin. Children are being zip-tied and separated from their families … These people are not abstractions. They pay taxes on their businesses. They work hard — these people are the fabric of our society.”

“They want a rematch of the Civil War,” Chicago mayor Brandon Johnson said to the crowd. “But we are here to stand firm, to stand committed — that we will not bend. We will not cower. The attempt to divide and conquer this nation will not prevail, because when the people are united, justice always prevails.”

Johnson closed out his remarks by calling for a general strike.




AMYBO: a non-profit open source protein fermentation community





Block youtube's (and other website's) embeds on lemmy posts. (uBlock related)


So when you want to post a lemmy post, it asks for a URL, if you provide a URL of, say, youtube or bandcamp an embed will load when you enter the comments section.

Basically I want this

into

And if anyone knows how to block all images in general, except from a few whitelists (lemmy sites, catbox, etc) that would be really helpful.

in reply to Reilyh she/her

You could enable advanced mode I uBlock and then disable "3rd party" in the uBlock popup. Then allow list the few sites you want to see content from.
in reply to N.E.P.T.R

Yep. Settings > I am an advanced user (All the way at the bottom of the page). On the Filter Lists tab, I checked everything except 'Regions, languages' This lets you 'dial in' what you want on your network and what you don't. After a while of looking at the CNDs, and all the data points in Ublock for a particular site, you start to get a feel for what to block and what not to block.

There are color shades in UBlock that represent different types of blocks and allows. See here: github.com/gorhill/uBlock/wiki… As you select what to block, you will find that other sites use the same CDNs, etc, so once you have allowed or denied certain 'services' you don't have to do it for all sites.

in reply to N.E.P.T.R

Yes I can see what you mean, as I can disable individual websites from the UI. :\ This seems like uBlock 101, I should've really read about this. So thank you!


Israel launches air strikes in Gaza accusing Hamas of 'bold violation of ceasefire'


Israel has launched air strikes in southern Gaza, accusing Hamas of attacks in a "bold violation of the ceasefire".

A military spokesman said Hamas had carried out "multiple attacks against Israeli forces beyond the yellow line" - which they say is the area Israeli troops have withdrawn to in accordance with phase one of the US-brokered deal.

Hamas said it was committed to the ceasefire and accused Israel of breaking it several times.

in reply to geneva_convenience

I was reading the comments on an article about this genocide in the Torygraph and fuck me it was bad.

Fascist and racist as fuck but the thing that struck me was that they were complaining how pro-Palestinian the BBC was.

Now, correct me if I am wrong, the BBC is pro Isreal?

in reply to Tomtits

BBC staff: we're forced to do pro-Israel PR

A devastating letter signed by over 100 BBC journalists underlines one of the great scandals of our age
Questa voce è stata modificata (1 giorno fa)


The Zionist Consensus Among US Jews Has Collapsed.




Robert De Niro calls Stephen Miller a 'Nazi' on MSNBC: Trump's 'Goebbels' Should Be 'Ashamed!'


The Goodfellas star made the comment in response to co-host Jonathan Capehart asking him about his claim, a moment earlier on the show, that Trump will not leave the White House in 2028. Capehart said he was on the same “wavelength” as De Niro and agreed with him, before the actor compared Miller to Joseph Goebbels, the high-ranking Nazi leader and chief propagandist for Adolf Hitler.

“No way! We see it we see it we see it all the time — he will not want to leave. He set it up with, I guess he’s the Goebbels of the cabinet, Stephen Miller. He’s a Nazi,” De Niro said. “Yes, he is, and he should be ashamed of himself!”




Could the XZ backdoor have been detected with better Git and Debian packaging practices?


How did the changes in the binary test files tests/files/bad-3-corrupt_lzma2.xz and tests/files/good-large_compressed.lzma, and the makefile change in m4/build-to-host.m4) manifest to the Debian maintainer? Was there a chance of noticing something odd?
in reply to Otto

Author has some good thoughts, but it's important to mention that the xz backdoor did not make it into debian stable, only sid.

Debian already had policies to handle stuff like this, which is how bookworm wasn't affected.

Questa voce è stata modificata (1 giorno fa)
in reply to moonpiedumplings

There was a bunch of luck involved that Andres Freund detected this. Give more time, it would have ended up in stable releases eventually if not detected.



36 Minute Trials and No Jury – Starmer’s Fascist Mass Courts


Those charged with terrorism for supporting Palestine Action will have no jury in trials limited to 36 minutes each, with prison sentences up to six months. These are the plans for Starmer Courts for mass trials of anti-Genocide protestors.

https://znetwork.org/znetarticle/36-minute-trials-and-no-jury-starmers-fascist-mass-courts/




Reminder: Mon, Oct 20 is the last day to register to vote in the Nov 4 election


You can check your registration status at the OP link as well. To find a ballot drop off location: [url=https://locator.lavote.gov/locations/vbm?id=4337&culture=en]https://locator.lavote.gov/locations/vbm?id=4337&culture=en[/url] If you would prefer to

You can check your registration status at the OP link as well.

To find a ballot drop off location: locator.lavote.gov/locations/v…

If you would prefer to vote in person instead, here are voting locations: locator.lavote.gov/locations/v…



Spyware maker NSO Group blocked from WhatsApp


A federal judge has granted Meta-owned WhatsApp’s request for a permanent injunction blocking Israeli cyberintelligence company NSO Group from targeting the messaging app’s users. At the same time, the judge dramatically reduced the fine that NSO Group must pay to Meta.



Courts don’t know what to do about AI crimes: AI-generated images and videos are stumping prosecutors in Latin America, even as courts embrace AI to tackle case backlogs


Shortly after Colombian presidential candidate Miguel Uribe Turbay was shot at a political rally in June, hundreds of videos of the attack flooded social media. Some of these turned out to be deepfakes made with artificial intelligence, forcing police and prosecutors to spend hours checking and debunking them during the investigation. A teenager was eventually charged.

Increasing adoption of AI is transforming Latin America’s justice system by helping tackle case backlogs and improve access to justice for victims. But it is also exposing deep vulnerabilities through its rampant misuse, bias, and weak oversight as regulators struggle to keep up with the pace of innovation.

Law enforcement doesn’t yet “have the capacity to look at these judicial matters beyond just asking whether a piece of evidence is real or not,” Lucia Camacho, public policy coordinator of Derechos Digitales, a digital rights group, told Rest of World. This may prevent victims from accessing robust legal frameworks and judges with knowledge of the technology, she said.

Justice systems across the world are struggling to address harms from deepfakes that are increasingly used for financial scams, in elections, and to spread nonconsensual sexual imagery. There are currently over 1,300 initiatives in 80 countries and international organizations to regulate AI, but not all of these are laws and nor do they all cover deepfakes, according to the Organisation for Economic Co-operation and Development.




Rubio promised to betray U.S. informants to get Trump’s El Salvador prison deal


To secure Washington’s access to El Salvador’s most notorious prison, the secretary of state made an extraordinary offer to President Nayib Bukele.

...

The deal would give Bukele possession of individuals who threatened to expose the alleged deals his government made with MS-13 to help achieve El Salvador’s historic drop in violence, officials said. For the Salvadoran president, a return of the informants was viewed as critical to preserving his tough-on-crime reputation. It was also a key step in hindering an ongoing U.S. investigation into his government’s relationship with MS-13, a gang famous for displays of excessive violence in the United States and elsewhere.


Access options:
* gift link — registration required
* archive.today




Vermont Republican lawmaker resigns over racist and antisemitic group chat


State senator Samuel Douglass, 26, and wife, Brianna, both made comments in Young Republicans Telegram group

A Vermont state lawmaker has resigned over racist and antisemitic chat messages that circulated within the Young Republican political group, another substantial consequence in a scandal that on Friday saw the New York state Young Republicans’ charter revoked.

State senator Samuel Douglass, the only elected official known to have taken part in the leaked group chat exposed by Politico, resigned Friday over his participation.

In a statement posted online, the 26-year-old Douglass said he was “deeply sorry for the offense” caused by his comments. He added that his decision to step down, effective Monday, “will upset many, and delight others, but in this political climate I must keep my family safe”.





Lewica nie istnieje – Fałszywa polaryzacja narzuconej ideologii jako propaganda w obronie istniejącego porządku


Lewica nie istnieje
Fałszywa polaryzacja narzuconej ideologii jako propaganda w obronie istniejącego porządku
Peter Joseph – 10 października 2025


Wprowadzenie
Współczesny dyskurs polityczny jest obsesyjnie skupiony na dualizmach.
Lewica i prawica. Liberałowie i konserwatyści. Kapitaliści i socjaliści. Republikanie i Demokraci – i tak bez końca.
Te przeciwstawne kategorie kształtują nie tylko sposób, w jaki ludzie postrzegają siebie i innych, lecz także to, jak rozumieją życie polityczne jako takie – jako nieustanny konflikt pomiędzy dwoma siłami, uwięzionymi w wiecznej walce. Taka narracja grupowa jest przekonująca i wydaje się naturalna.
Jednak po bliższym przyjrzeniu się, cała ta konstrukcja się rozpada.
Twarda prawda jest taka, że „lewica” nie istnieje – przynajmniej nie jako spójna kategoria orientacji politycznej.
Jest raczej konstruktem relacyjnym – retorycznym substytutem oporu wobec tego, co w danym momencie stanowi dominujący porządek.
Jej treść zmienia się wraz z okolicznościami, jej moralne postulaty ewoluują, a rzekoma tożsamość nie jest określona przez to, czym jest, lecz przez to, czemu się sprzeciwia.
Tymczasem „prawica” utrzymuje ciągłość jako obrońca istniejącego porządku.
Nieustannie pochłania, neutralizuje i redefiniuje przestrzeń debaty, tak by nawet opór – czyli „lewica” – pozostawał funkcjonalnie konserwatywny.
W ten sposób iluzja polaryzacji staje się narzędziem propagandy: zarządzanym dialogiem pozornego sporu, który zapewnia, że strukturalna władza pozostaje nienaruszona.


1. Pochodzenie
Idea podziału na lewicę i prawicę narodziła się podczas rewolucji francuskiej w 1789 roku, w trakcie obrad Zgromadzenia Narodowego.
Ci, którzy siedzieli po lewej stronie sali, opowiadali się za zmianami społeczno-politycznymi – takimi jak likwidacja monarchii, przywilejów arystokratycznych i władzy Kościoła.
Ci po prawej stronie wspierali zachowanie monarchii i Kościoła, a więc utrzymanie tradycyjnego porządku społecznego.
To ustawienie sali stworzyło wygodną metaforę wizualną.
Z biegiem czasu „lewica” stała się synonimem zmiany i reformy, a „prawica” – stabilności i tradycji.
Jednak te słowa były czysto pozycyjne, nie ideologiczne.
Nie istniała żadna „istota lewicowości” – był to jedynie relacyjny kierunek sprzeciwu, odzwierciedlający układ sił w danym momencie.
Gdyby monarchia zwyciężyła, ci sami rewolucjoniści zostaliby zapamiętani jedynie jako mała, radykalna frakcja – utopiści albo terroryści.
A więc „lewica” nie była doktryną – była po prostu kierunkiem oporu.


2. Pozycyjna natura tożsamości politycznej
Każde społeczeństwo w danym momencie ma dominujący sposób organizacji – polityczny, ekonomiczny i kulturowy – który definiuje, co uznaje się za „normalne”.
Ci, którzy tego porządku bronią, nazywani są konserwatystami lub prawicą.
Ci, którzy dążą do jego przekształcenia – postępowymi lub lewicą.
Relacja ta jest więc całkowicie kontekstowa.
Rewolucjoniści francuscy z 1789 roku byli „lewicą”, bo sprzeciwiali się monarchii.
Sto lat później klasyczni liberałowie, którzy popierali wolny rynek, sekularyzm i rządy przedstawicielskie, również byli „lewicą” swoich czasów, ponieważ przeciwstawiali się feudalnym hierarchiom i władzy Kościoła.
Jednak w XX wieku, gdy wolny rynek stał się nową ortodoksją, neoliberałowie broniący deregulowanego kapitalizmu stali się „prawicą”.
Ta sama ideologia – indywidualizm i własność prywatna – przemieszczała się po osi politycznej, w zależności od tego, kto sprawował władzę.
Te pozycje są ruchome, nie stałe.
Dlatego mówienie o „trwałej lewicy” to pomylenie kierunku krytyki z tożsamością.
Podobnie w czasach Abrahama Lincolna w USA bardziej postępowi reformatorzy znajdowali się w Partii Republikańskiej, która dążyła do zniesienia niewolnictwa.
Z kolei establishment konserwatywny reprezentowała Partia Demokratyczna, broniąca niewolnictwa jako części tradycyjnego porządku społecznego i gospodarczego.
Dziś role obu partii w kwestiach tradycji i postępu w dużej mierze się odwróciły – choć, nawet „postęp” ma dziś mocno ograniczony charakter, ponieważ dominująca myśl konserwatywna wciąż kontroluje obie strony polityki.


3. Semantyka kontroli
Trwałość podziału na lewicę i prawicę nie jest przypadkiem.
To rodzaj broni w rękach tradycjonalistów, którzy sprzeciwiają się zmianom.
Innymi słowy – to językowa technologia kontroli: sposób na kierowanie społecznym niezadowoleniem w przewidywalne, nieszkodliwe kanały.
Przypisując myśleniu politycznemu jedną oś – lewica/prawica – elity władzy upraszczają złożoność rzeczywistości i czynią sprzeciw zrozumiałym tylko w ramach logiki systemu, który ów sprzeciw utrwala.
Jeśli można ustalić granice debaty w ramach kulturowo oczekiwanej siatki pojęć (lewa–prawa), to można również kontrolować myślenie, zawężając definicje „ekstremów”.
To właśnie ma na celu system: ograniczyć wszelkie ruchy w stronę głębokich, radykalnych zmian.
Podział lewica/prawica działa jak płot semantyczny, utrzymujący dyskurs w bezpiecznych granicach istniejącego porządku.
Zjawisko to jest dodatkowo wzmacniane przez samą naturę narzuconej tożsamości grupowej.
Współcześnie często słyszymy, jak politycy i opinia publiczna krytykują enigmatyczny byt zwany „lewicą”, traktując go jak realnie zorganizowaną grupę.
Kiedy polityk przypisuje temu „lewemu obozowi” jakieś negatywne cechy – np. „skłonność do przemocy” – uruchamia to instynktowną wrogość grupową, w której każdy, kto ma choćby zbliżone poglądy, automatycznie zostaje utożsamiony z agresją i staje się wrogiem.
To niezwykle wygodne dla konserwatywnego establishmentu – można bowiem zrzucać winę za wszystkie problemy społeczne na „lewicę”, wzbudzając strach i nieufność wśród obywateli.
W efekcie ludzie zaczynają unikać postępowych idei nie z powodu ich treści, lecz z powodu propagandowych skojarzeń.
To stara strategia – znana choćby z epoki McCarthy’ego.
W latach 40. film To wspaniałe życie (It’s a Wonderful Life), opowiadający o wspólnocie i solidarności, był przez FBI uznawany za… komunistyczną propagandę.
W ten sposób granice debaty publicznej są nie tylko utrzymywane przez siłę tradycji, ale też pilnowane przez systemową podejrzliwość wobec wszystkiego, co naprawdę postępowe.


Joseph kończy tę część stwierdzeniem, że taki system spełnia trzy funkcje ideologiczne:
1. Symuluje różnorodność – ludzie wierzą, że mają wybór, podczas gdy obie strony akceptują te same fundamenty (własność prywatna, praca najemna, nacjonalizm, akumulacja kapitału).
2. Personalizuje problemy systemowe – konflikt wydaje się kwestią gustu czy moralności jednostki, a nie struktury władzy.
3. Moralizuje różnice – „lewica” i „prawica” stają się emocjonalnymi tożsamościami, a nie kategoriami analitycznymi. Ludzie bronią symboli zamiast idei, polityk i systemów.


4. Historyczna zmienność pojęcia „lewica”
Aby wzmocnić tezę o nieuchwytnej naturze pojęcia „lewicy”, warto spojrzeć na historię – która pokazuje, jak bardzo niekonsekwentne i niejednorodne było to pojęcie na przestrzeni epok.
• XVIII wiek: „Lewica” oznaczała antymonarchiczny republikanizm – jak u jakobinów i radykałów rewolucji francuskiej.
• XIX wiek: zaczęła obejmować liberałów, socjalistów i wczesne ruchy robotnicze – dziwne połączenie grup, które łączyło właściwie tylko jedno: sprzeciw wobec arystokracji.
• XX wiek: „Lewica” rozpadła się na reformistyczną socjaldemokrację, rewolucyjny komunizm oraz – po 1968 roku – ruchy kulturowe skupione na tożsamości, ekologii i seksualności.
• XXI wiek: termin obejmuje dziś wszystko – od technokratycznego progresywizmu i humanitaryzmu NGO-sów po anarchistyczną pomoc wzajemną i marksistowski antyimperializm – czyli zjawiska, które mają ze sobą niewiele wspólnego poza dystansem wobec „prawicy”.
Ta nieustanna metamorfoza znaczenia pokazuje, że „lewica” nie jest żadnym spójnym światopoglądem, lecz ruchomym znakiem, etykietą przyczepianą do każdej kolejnej formy sprzeciwu.
Tym samym to samo słowo potrafiło oznaczać zarówno socjaldemokratów broniących kapitalizmu, jak i rewolucjonistów dążących do jego obalenia.
Jeśli więc „lewica” może oznaczać jednocześnie umiarkowaną reformę w ramach systemu i całkowitą likwidację systemu, to nie znaczy nic konkretnego.
W najlepszym razie opisuje intencję zmiany, a nie jej kierunek czy treść.
To tylko puste miejsce – ruchomy punkt odniesienia dla kolejnej formy oporu, jaka akurat pojawi się na scenie.


5. „Prawica” jako grawitacja strukturalna
W przeciwieństwie do lewicy, prawica wykazuje ciągłość – nie z powodu moralnej wyższości czy ideologicznej spójności, lecz dlatego, że jest zakotwiczona w tym, co istnieje.
Jej istotą jest utrzymanie aktualnej normy i hierarchii.
Ponieważ współczesne społeczeństwa są zorganizowane wokół deterministycznego systemu rynkowego, „domem metafizycznym” prawicy staje się właśnie ta stabilność hierarchii.
W monarchiach prawica broniła królów;
w kapitalizmie – rynku;
w teokracjach – wiary.
Jej lojalność nie dotyczy więc żadnej konkretnej doktryny, lecz samego porządku jako takiego.
To tłumaczy, dlaczego prawica (czyli establishment) tak skutecznie wchłania i modyfikuje swoich przeciwników:
• ruch robotniczy staje się „odpowiedzialnym związkowcem”,
• feminizm przekształca się w „kapitalizm równych szans”,
• ekologizm – w „zielony wzrost”.
System ma zdolność trawienia krytyki i przetwarzania jej na własne innowacje. To dlatego Noam Chomsky stwierdził kiedyś, że w USA nie istnieje żadna realna „lewica” – są tylko różne odmiany konserwatyzmu: umiarkowany i skrajny.
Z tej perspektywy cały proces ujawnia genialny trik systemu: osłabia prawdziwą opozycję, przekształcając ją w zarządzaną adaptację. Powstaje swoista równowaga cybernetyczna, w której nic fundamentalnego się nie zmienia.
Największy paradoks polega na tym, że mechanizm kontroli staje się społecznie akceptowalny, a nawet pożądany – przez tych samych ludzi, których ma kontrolować.


6. Jak opozycja wzmacnia władzę
Każdy system władzy potrzebuje iluzji konfliktu, by zachować legitymację.
Spektakl dwóch przeciwnych obozów – „lewicy” i „prawicy” – doskonale spełnia tę funkcję.
Pozwala przekształcić społeczne niezadowolenie w rytualizowaną rywalizację, której wyniki są z góry przesądzone.
Dlatego kapitalizm kwitnie na polaryzacji.
System potrzebuje nieustannej debaty o tym, jak rozdzielać bogactwo, a nie czym bogactwo właściwie jest.
Potrzebuje sporu o to, kto powinien rządzić, a nie po co w ogóle istnieje władza.
Framując każdą kwestię jako wybór pomiędzy „lewicą” a „prawicą”, system zabezpiecza się przed krytyką samej swojej natury.
Wybory stają się teatrem.
Każda partia oskarża drugą o korupcję lub ekstremizm, podczas gdy obie służą tym samym finansowym i instytucjonalnym interesom.
„Lewica” staje się w tym układzie moralną maską systemu – fałszywym sumieniem, które utrzymuje maszynerię w ruchu.
To symetryczna iluzja – obie strony wydają się równorzędne, choć w rzeczywistości są elementami tej samej gry.
Historia konfliktu „kapitalizm kontra komunizm” to klasyczny przykład tego mechanizmu.
Jeśli uznać Karla Marksa za „ideologicznego twórcę socjalizmu i komunizmu”, warto zauważyć, że urodził się po wynalezieniu samego podziału lewica–prawica.
A jednak komunizm stał się symbolem „lewicowości”, co Joseph uznaje za największą manipulację binarną w historii – służącą utrwaleniu zachodniej hegemonii kapitalistycznej.
W jego filmie Zeitgeist: Requiem pojawia się archiwalne nagranie byłego prezydenta USA, Richarda Nixona, który mówi:
„…trzeba przebić się przez tę hipokryzję ludzi, którzy widzą niebezpieczeństwo tylko po prawej stronie, a nie dostrzegają go po lewej!”
Dla Josepha to przykład pełnego przyjęcia propagandowego schematu, w który wierzą niemal wszyscy politycy.
Łączenie komunizmu – jako zjawiska historycznie złożonego i zróżnicowanego – z jedną stroną osi politycznej to strategiczna wygoda systemu.
Taka narracja prowadzi do absurdalnych porównań typu:
„Owszem, naziści byli skrajnie prawicowi, nietolerancyjni i brutalni, ale przecież ci komuniści po lewej też byli bardzo przemocowi.”
Joseph nazywa to kompletnym nonsensem – bez sensu epistemologicznego i historycznego.
Nie istnieje bowiem żadna „lewica” jako jednolity byt, który można zestawiać w lustrzanym odbiciu z nacjonalistycznymi, rasistowskimi reżimami.
To po prostu rhetoryczna fikcja propagandowa.


7. Błąd ontologiczny
Z filozoficznego punktu widzenia, wiara w istnienie spójnej „lewicy” to błąd kategorii – pomieszanie wektora z istotą.
„Lewica” nie jest bytem, lecz ruchem – wskazuje kierunek oddalania się od dominującego porządku, a nie zestaw stabilnych zasad.
Dlatego tak zwani „lewicowcy” (czyli ci, którzy chcą zmian) zawsze toczyli między sobą gorzkie wojny – reformiści z rewolucjonistami, libertarianie z autorytarystami, humaniści z materialistami.
Nie mają wspólnego fundamentu ontologicznego, bo ich jedność opiera się wyłącznie na negacji, a nie na pozytywnej wizji.
Ruch zdefiniowany przez to, czemu się sprzeciwia, nigdy nie będzie w stanie określić, czym jest.
„Lewica” i „prawica” pojawiają się więc w każdej nowej epoce – za każdym razem udając fundamentalny wybór, podczas gdy w rzeczywistości są od siebie wzajemnie zależne, służąc ostatecznie utrwaleniu tego samego systemu (czyli „prawicy” w sensie strukturalnym).


8. Systemowa funkcja ideologicznej polaryzacji
W nowoczesnych masowych demokracjach polaryzacja nie jest błędem systemu – jest jego niezbędnym elementem.
Utrzymuje społeczeństwa podzielone, zaangażowane i przewidywalne.
Narracja lewica–prawica działa jak pętla sprzężenia zwrotnego kontrolowanego konfliktu, której celem jest utrzymanie normalności i stabilności istniejącego porządku.
Ten mechanizm przebiega cyklicznie w czterech etapach:
1. Stymulacja – media i elity polityczne wzmacniają różnice, by utrzymać zaangażowanie i emocje.
2. Mobilizacja – obywatele kanalizują swoje lęki i frustracje w tożsamości partyjne.
3. Rozładowanie – wybory i kampanie dają poczucie katharsis, nie prowadząc do zmian strukturalnych.
4. Stabilizacja – podstawowe relacje ekonomiczne i władcze pozostają nietknięte.
I cykl się powtarza.
„Lewica” i „prawica” stają się rytualnymi tożsamościami – społecznymi technologiami zarządzania, a nie opisami rzeczywistych różnic ideowych.
Samo wierzenie w ten podział podtrzymuje system, który rzekomo obie strony chcą zmienić.


9. Propaganda wyboru
Ta zamknięta przestrzeń polityczna jest w demokracji sprzedawana jak linia produktów.
Obywatele – zwani dziś „wyborcami” – stają się konsumentami marek politycznych.
Oferuje im się dwa główne „produkty”, które różnią się jedynie smakiem, lecz mają ten sam skład: posłuszeństwo wobec logiki kapitału i państwa narodowego.
• „Lewica” obiecuje empatię, włączenie i stopniową reformę.
• „Prawica” obiecuje porządek, tożsamość i tradycję.
Obie jednak przyjmują za pewnik niedobór, rywalizację i hierarchię jako niezmienne elementy ludzkiego świata.
Ich spór przypomina raczej rywalizację korporacyjną – Apple kontra Samsung, Coke kontra Pepsi – gdzie iluzja wyboru utrzymuje złudzenie wolności.
Kiedy ktoś próbuje wyjść poza ten binarny rynek myśli, szukając rzeczywistej zmiany społeczno-ekonomicznej, staje się „nierozsądny”, „radykalny”, „ekstremista” albo „utopista”.
To nie są terminy analityczne – to językowe kary, które mają izolować każdego, kto wykracza poza dozwolone granice wyobraźni politycznej.


10. Teoria systemów: homeostaza przez opozycję
Z punktu widzenia teorii systemów, fałszywy podział lewica–prawica pełni funkcję mechanizmu homeostatycznego – formy cybernetyki politycznej.
System utrzymuje równowagę nie przez tłumienie oporu, lecz przez pielęgnowanie go w dopuszczalnych granicach i natychmiastowe neutralizowanie wszystkiego, co poza nie wychodzi.
Podobnie jak termostat reguluje temperaturę, tak nowoczesna demokracja instytucjonalna reguluje zakres dozwolonego myślenia, by zachować stabilność.
• „Lewica” pełni funkcję chłodzącą – rozładowuje społeczne napięcia, by nie doszło do eksplozji.
• „Prawica” pełni funkcję grzewczą – przywraca spójność, gdy porządek zaczyna słabnąć.
Innymi słowy: opozycja jest kontrolowana.
Podobnie jak tłumy na ulicach z transparentami – ich protesty w większości przypadków nie zmieniają niczego, lecz pozwalają ludziom emocjonalnie się rozładować, dając wrażenie działania.
W efekcie powstaje toksyczna pętla samoregulacji.
Gdy jedna strona zyskuje zbyt duże poparcie, druga jest natychmiast mobilizowana strachem, gniewem lub nostalgią.
Rezultatem nie jest rewolucja, lecz oscylacja – ruch wahadła w granicach ustalonych przez tradycyjne struktury i przekonania (czyli przez „prawicę” w sensie systemowym).


11. Zakończenie
Ludzie z natury pragną tożsamości i przynależności, a polityka oferuje jedno i drugie.
Deklarując się jako „lewicowiec” lub „prawicowiec”, człowiek dołącza do moralnego plemienia, często utożsamianego z jakąś partią, znajduje wspólnotę oraz poczucie porządku.
Cena, jaką za to płaci, to utrata niezależności intelektualnej.
Im silniej ktoś identyfikuje się z którąś stroną, tym mniej potrafi dostrzec samą grę – i prawdziwe siły, które stoją ponad nią.
Ta psychologiczna wygoda tłumaczy, dlaczego binarność przetrwała nawet wśród rozczarowanych.
Łatwiej sobie wyobrazić pokonanie obozu przeciwników („owning the libs!”) niż przyznać, że nie potrafimy myśleć o polityce poza znanym językiem hierarchicznej władzy.
Filozof Antonio Gramsci zauważył, że klasy panujące utrzymują władzę nie tylko przez przymus, lecz przez hegemonię kulturową – kształtowanie norm i „zdrowego rozsądku”.
W tym kontekście nawet opór jest zaprogramowany: dominująca ideologia definiuje, co opór w ogóle może znaczyć.
Dlatego współczesna „lewica” – od socjaldemokracji po progresywne NGO-sy – pełni w praktyce rolę moralnego podwykonawcy systemu.
Zamiast go obalać, uczłowiecza kapitalizm, zarządza nierównościami i zapewnia emocjonalną ulgę poprzez protest – nie kwestionując własności ani zysku.
Istnieje, ponieważ władza potrzebuje własnej krytyki, by zachować pozory legitymizacji.
Ci, którzy idą „za daleko”, zostają uznani za irracjonalnych lub niebezpiecznych.
Dlatego korporacje sponsorują „progresywne” inicjatywy, uniwersytety uczą „radykalnej teorii” jako stylu akademickiego, a prawdziwa krytyka systemu pozostaje zamknięta w sferze sztuki i aktywizmu.
W ten sposób „lewica” staje się fałszywym sumieniem prawicy – jej niezbędną opozycją, dzięki której tradycyjny establishment może dalej utrwalać swoją władzę.
Ostatecznie polityczne spektrum, odziedziczone po XVIII-wiecznej Francji, okazuje się klatką percepcji – systemem wdrukowanej dychotomii, który pozwala ludziom mówić o zmianie, nie zbliżając się do niej ani o krok.



JLCPCB Locking Accounts, Mentions “Risky IP Addresses, Activities” | Hackaday






Anamorphic encryption against dictators - hiding message inside normal looking ciphertext


I want to share an interesting cryptography paper which introduces "anamorphic encryption", where the ciphertext encrypts two messages. One is a message to reveal to a dictator, who wants the secret key and message to control the narrative. Behind it lies a hidden message, guarded behind a "double key", which is to communicate messages of intent secretly.

It's kind of like having a duress key to reveal, but instead you can send real messages with the real key.

For instance, an investigative journalist could encrypt a fake message "Everyone is content in our utopia" as a smokescreen to show to the dictator, while true messages like "Minorities are forced into labor camps" can be hidden in the anamorphically encrypted ciphertexts to notify the outside free press.

The authors argue that cryptosystems already in use supports the anamorphic mode, where you encrypt a normal-looking ciphertext which contains the hidden message.

Given that it has been 3 years since this paper, I think there would have been some applications of this technology. Do you guys know of any?

in reply to hematite

I recall truecrypt having this as a file system feature where you could decrypt two different filesystems on the same volume.

One password would show you files you didn't care much about if anyone got them, the other password would show you the actually important files.

This way there was always a realistic method to say "this is it"

in reply to Phoenixz

Isn't there some information theory that says you can't have two pieces of unique information inside one ?
in reply to icelimit

the way it works is that the veracrypt container basically contains 2 encrypted partitions. if it can't decrypt the first one with the password, it will try the second one, but always pretend to try both so that the time it takes to unlock it does not give it away. by writing to either, you risk overwriting data in the other one (except that you can input both the hidden and main partition passwords and it will make sure to keep the hidden partition unaffected), but otherwise both partitions are fully functional
in reply to ReversalHatchery

But if two different messages are encrypted with the same key, doesn't it by nature produce two different ~~'plaintext'~~ ciphertext? Unless the real secret is much smaller than the decoy message as in the example of the ww2 artist
Questa voce è stata modificata (5 ore fa)
in reply to icelimit

plaintext is the unencrypted form of data. encryption produces ciphertext. encrypting the same data with the same key twice results in the same ciphertext, unless additional steps were taken to insert additional data that does not match (like a nonce) to the plaintext
in reply to hematite

It's nothing new, steganographic encryption is used as long I remeber, to hide messages into texts, images, videos and even music. There are a lot of tools out there which everyone can use. The advantage is, that an normal encrypted message can cause suspicions, but not so an inocent selfi from the beach, a cat photo, an mp3 of an summerhit, or an "unencrypted" text message, all these can be a container for hidden messages. It can also be used for invisible watermarks for an copy protection, but also for evil uses in autoexecutables malware in images or mp3 files, as seen in the past.

stegoshare.sourceforge.net/

github.com/Jpinsoft/DeepSound

github.com/syvaidya/openstego

ssuiteoffice.com/software/ssui…

github.com/KuroLabs/stegcloak

github.com/fabienpe/MP3Stego

and several more, I listed only the free and OpenSource apps

Questa voce è stata modificata (3 ore fa)



My cat watching a fly inside my lamp


Last night my cat was hunting a fly that flew inside my lamp. Eventually it flew out and my cat cought it.
#pics
Questa voce è stata modificata (2 giorni fa)

reshared this




OctoPrint controllo remoto per stampanti 3D su Linux


Stampi in 3D su Linux? OctoPrint è la piattaforma open source che ti permette di controllare e monitorare la tua stampante direttamente dal browser. Webcam, GCODE, plugin e accesso remoto: ecco come funziona #Linux #3DPrinter #Docker #Server


“Vedo gente con piumino e canottiera – SOLO in Italia?!”


Fa sempre ridere vedere le persone di origini straniere che, nonostante vivono da anni o decenni in Italia, e hanno assorbito gran parte della cultura italiana, ancora non riescono a capire certe specifiche cose che accadono nel nostro paese, perché… queste particolari cose sono in realtà oggettivamente assurde, e a dirla tutta non comprensibili nemmeno […]

octospacc.altervista.org/2025/…


“Vedo gente con piumino e canottiera – SOLO in Italia?!”


Fa sempre ridere vedere le persone di origini straniere che, nonostante vivono da anni o decenni in Italia, e hanno assorbito gran parte della cultura italiana, ancora non riescono a capire certe specifiche cose che accadono nel nostro paese, perché… queste particolari cose sono in realtà oggettivamente assurde, e a dirla tutta non comprensibili nemmeno per la maggioranza degli italiani di nascita. Il punto è che almeno loro ne discutono sui propri [video]blog, mentre normalmente per tutti gli altri queste cose sono lasciate passare in sordina, e quindi grazie a loro possiamo riflettere un po’, come piace a me… 😘

youtube.com/watch?v=SxaMVxbXmJ…

Stavolta allora Erikottero solleva un dubbio interessante: in Italia fa caldo o fa freddo? Direi che fa sia caldo che freddo contemporaneamente — o meglio, il clima cambia così repentinamente, svariate volte al giorno ogni giorno, che all’atto pratico per semplificare si può dire che ci sono più climi allo stesso momento — ma in realtà non è questo il punto, quanto più che altro che, allo stesso momento, per certa gente sembra far freddo, e per altre sembra far caldo… e come ogni autunno questo dibattito ritorni più o meno puntuale. E quindi, nelle stesse vie, si trova gente che pare stia per scalare l’Everest accanto a gente che ha boh, il 35% di pelle scoperta. 😶

Lei dice che in Giappone non c’è questo caos come invece si vede in Italia, e che lì in genere, quando iniziano le giornate fredde, si cambia vestiario anche solo per allineare le proprie vibe a quelle della stagione, che in effetti è spiritualmente carino come concetto; quindi, anche se si potrebbe stare a maniche, corte non lo si fa più… Ma poi dice anche che gli adolescenti (o forse perlopiù le adolescenti) giapponesi praticamente hanno la stessa abitudine di totale contrasto al clima che fin troppo spesso si vede qui da noi, quindi questo cercare una differenza tra le due culture mi sa che lascia un po’ il tempo che trova (…perdonatemi per questa freddura); o, forse, una cultura diversa lì c’è davvero, ma le nuovissime generazioni non la seguono. 🤥

Io a mia volta non capisco tutto questo fatto, ed è per ciò che ne approfitto per parlarne… ma non perché non riesco a comprendere il processo che ci sta dietro, per cui magari si, senti freddo, però vuoi comunque vestirti in un certo modo, perché wow e viva lo stile, e allora ti fai coraggio e sopporti il freddo… Io lo riesco anche a sopportare mentalmente il freddo, se sono fuori, ma il problema è che mi basta prendere freddo una volta e mezza per così finire, dal giorno dopo fino a intere settimane a seguire, col raffreddore, la sinusite, poco ci manca per la bronchite, e la cosa è talmente grave che i miei genitori dicono che nella mia infanzia sarei non ironicamente morta per queste schifezze, se non fosse esistita la medicina moderna!!! Il problema allora è semplicemente che gli altri non hanno questa cosa che io ho, o che? 💔

A parte che viene a questo punto da chiedermi se esista solo in casa mia il concetto di cambio di stagione dell’armadio — per cui si toglie di mezzo la roba fresca e si mette in mezzo quella calda, o viceversa in primavera, visto che l’armadio è diviso in parti facilmente accessibili e parti di archiviazione — e quindi comunque, anche se il clima permettesse, un giorno a caso di dicembre non mi vestirei in modo corto, perché la roba corta è messa via… Ma come cazzo è possibile essere in molte cose una ragazza magica, per poi avere una debolezza letteralmente così mortale al freddo… mentre le ragazze non-magiche no??? Se fossi un Pokémon, tenuto conto delle mie caratteristiche principali, ancora non ho capito se sarei di tipo psico o folletto, ma nessuno di questi è particolarmente vulnerabile al tipo ghiaccio, quindi davvero… non capisco come mai in forma umana ho proprio anche questo punto debole, tra i tanti. 😫

#autunno #Erikottero #freddo #inverno




Ruby Central tries to make peace after 'hostile takeover'


Here's my attempt to explain the situation in a brief way. DHH, the creator of Ruby on Rails, wrote some things which are considered racist by some people. This caused a prominent Ruby programmer to withdraw his large sponsorship of Ruby Central, a non-profit which organises Ruby conferences, because DHH spoke at one of their conferences. Therefore Ruby Central ended up very dependent on Shopify, a large company, for funding. One theory (mentioned in the article) is that Shopify (where DHH is a board member) then pressured Ruby Central to perform a "hostile takeover" of the RubyGems GitHub organisation, where they revoked the maintainer privileges of long-time contributors. What is RubyGems? It's a website which is the de facto standard source for "gems", which are Ruby packages. I guess this is equivalent to NPM in the Node/JavaScript world.

If you want to know the potentially racist stuff said by DHH, he essentially seemed to be unhappy that London is "no longer full of native Brits". He says "native Brits" now make up "about a third" of London. So by "native Brits" he seems to mean the White British ethnic group, because they made up 37% of London in the 2021 census.

The Ruby programmer who withdrew his sponsorship of Ruby Central (allegedly worth $250,000 according to the article) said this: "I rescinded a six-figure grant because the org invited DHH, a white supremacist, to speak. We cannot tolerate hateful people as leaders in our communities."

The "hostile takeover" of RubyGems has led to some Ruby programmers to create an alternative to the RubyGems website. This alternative is gem.coop. Also there is an open letter signed by influential Ruby programmers which calls for Ruby on Rails to be forked so that DHH no longer has an association with it.

The article that this post links to is an update to the situation: Ruby Central is now taking steps to try and cool the controversy.

Thoughts on this?




bell hooks: La volontà di cambiare. Uomini, amore e la via d’uscita dal patriarcato.


Volontà di cambiare

La volontà di cambiare. Mascolinità e amore

bell hooks

saggio

Il Saggiatore

2022

200

ilsaggiatore.com/libro/la-volo…

Un testo cruciale che affronta il paradosso della lotta femminista: come coinvolgere gli uomini nel loro processo di liberazione emotiva dal patriarcato. bell hooks svela il prezzo del potere maschile – la disconnessione dall’amore e da sé – e offre un potente antidoto basato sull’autostima sana e sulla vulnerabilità come vera forza.

bell hooks non si smentisce mai. La caratteristica di bell hooks è la capacità di integrare l’indignazione, la rabbia, gli stati di ingustizia, alchemizzarli, e sintetizzarli in una pratica di liberazione fondata sull’amore nel senso più concreto del termine.

La volontà di cambiare affronta uno dei punti ciechi di gran parte del pensiero e della letteratura femminista, ossia: la realtà del cambiamento emotivo maschile nel superamento di un sistema di relazioni patriarcale. Il femminismo, bell hooks ci dice, ha creato forze essenziali di denuncia, rivendicazione e cambiamento, e spazi di supporto per la liberazione femminile. Quello che ha faticato, e fatica tuttora a creare, è lo spazio per il processo di cambiamento dell’identità maschile, che paradossalmente è il suo obiettivo principale. Trovo che 20 anni dopo, pur con cambiamenti, questo paradosso resti ancora attuale.

La liberazione dal patriarcato, bell hooks ci dice, deve necessariamente essere un processo di liberazione anche per gli uomini. Il prezzo di appartenenza al patriarcato, il prezzo dei suoi (molto reali) vantaggi di potere, è per gli uomini una rottura nel rapporto con se stessi, la possibilità di amare e ricevere amore, e di vivere in relazione. È questa negazione, bell hooks ci dice, che sta alla radice di gran parte della rabbia e violenza maschile che è così endemica nella nostra società. Il patriarcato grantisce immunità in questa espressione perversa del bisogno di connessione e autostima, mentre con l’altra mano punisce le sue espressioni più autentiche.

L’antidoto alla logica della dominazione, bell hooks ci dice, oltre e al di là della lotta rivendicativa, è quindi che ci sia la possibilità culturale e relazionale di sviluppare un’autostima sana, per gli uomini che cercano, più o meno consciamente, di liberarsi dal terrore patriarcale della vulnerabilità (e dalla conseguente falsa equazione di forza con invulnerabilità). Questa liberazione a sua volta diventa una liberazione dai meccanismi comportamentali patriarcali di soddisfazione surrogata del bisogno umano di connessione, come il sesso oggettificato, il lavoro come unica fonte di autostima, la disconnessione relazionale attraverso la divisione del lavoro domestico, la prevaricazione, l’uso del femminile per la propria sublimazione emotiva, le dipendenze, la disconnessione dalla propria capacità di creare, sentire, curarsi di se stessi. Bell hooks non lo menziona, ma generalmente parlando, tra le persone cisgenere neurotipiche si stima che a livello globale gli uomini si tolgano la vita circa 1.8 volte più spesso delle donne. Questo fatto, di suo, è un sintomo del patriarcato, ma anche del vuoto di supporto per gli uomini che ne hanno bisogno.

Parte di questo processo, per il lato femminile, è a sua volta liberarsi dal dogma patriarcale dell’invulnerabilità maschile, e sviluppare la capacità di accogliere l’espressione emotiva maschile, pur senza ricadere in asimmetrie relazionali patriarcali. Ancora una volta, bell hooks fa luce sulle contraddizioni tra il livello politico e il livello emotivo che ancora spesso persistono nel femminismo: spesso il messaggio per gli uomini diventa, “cambia, ma arrangiati”, o “cambia, ma resta l’uomo forte, invulnerabile e indipendente”, o “cambia, ma senza spazi di supporto collettivo”. Per le donne, accettare la possibilità questo cambiamento, ci dice bell hooks, è anche potenzialmente dover ammettere la ferita lasciata da un bisogno di amare ed essere amate dagli uomini, che il patriarcato ha deluso.

Questo libro apre molte possibilità di riflessione, tra cui, per esempio, come coniugare la necessità di supporto emotivo maschile con la necessità di parità emotiva nelle relazioni, l’esplorazione del ruolo dell’omofobia nel mantenimento dell’identità maschile patriarcale, ed esempi attuali di mascolinità non patriarcali, ad esempio nella comunità transgenere, o in altri contesti. Resta un libro eccellente che articola realtà e possibilità emotive che permettono di vedere oltre la critica politica per sviluppare una visione concreta di un mondo alternativo.

bell hooks


bell hooks (Gloria Jean Watkins, 1952-2021) è stata una delle voci più influenti della critica culturale e del femminismo radicale. Scrittrice prolifica, attivista e accademica, il suo lavoro ha analizzato in profondità le intersezioni tra razza, classe e genere. La sua teoria si fonda sull’etica dell’amore e della comunità come pratica di liberazione e resistenza al sistema di dominazione, rendendola una figura fondamentale non solo per il pensiero femminista, ma per l’attivismo sociale globale.

#BellHooks #femminismo #ilSaggiatore #saggio

Questa voce è stata modificata (2 giorni fa)